[Special
Fic] William Chan’s Valentine Day
พบกันอีกครั้งกับฟิค #วิ่งเปี้ยวโปรเจกต์ ซึ่งคราวนี้มาในธีม “วาเลนไทน์”
โดยเราจะเขียนต่อกัน 5 คนคนละ 2 หน้าถ้วน ไม่มีการบอกพล็อต ต่อแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้
อยากรู้ไหมคะ ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาลุ้นด้วยกันสิคะ :D
ความเดิมตอนที่แล้ว
Part 1 by @cmart138
Part 2 by @en_gen95
Part 3 by @ConiCat_
Part 4 by @Essorhino
Part 5 by @cmart138
- Part 6 -
ในที่สุดวันที่เหว่ยถิงเฝ้ารอก็มาถึง
ร่างสูงตื่นแต่เช้าและจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว เขาต้องการออกจากบ้านเช้าหน่อย
เพราะวันนี้ไม่ใช่วันอาทิตย์ธรรมดาๆแต่เป็นวันวาเลนไทน์ด้วย ขืนออกจากบ้านสายมีหวังได้ไปติดแหง็กอยู่บนถนนแน่
อีกอย่าง… เขาไม่อยากพลาดเรื่องสนุกแม้แต่นาทีเดียว
“หวังหยวนเสร็จรึยังงงง!”
“เสร็จแล้วๆๆ”
หวังหยวนรีบลงมาจากห้องอย่างรวดเร็ว ก็พบว่าพี่ชายของเขาพร้อมจะออกเดินทางแล้ว
ร่างเล็กมองพี่ชายอย่างตกตะลึง ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนส์สีเข้ม
ผมสั้นถูกจัดทรงให้รับกับใบหน้าคม เขายอมรับเลยว่าวันนี้พี่ชายของเขาหล่อมากจริงๆ
“เอาแต่มองอยู่ได้ เฮียรู้ว่าเฮียหล่อ”
“แหวะ คนอะไรหลงตัวเองชะมัด” หวังหยวนเบะปากด้วยความหมั่นไส้
“แล้ว..เพื่อนเฮียคนไหนที่จะไปเที่ยวกับเราหรอ?”
“อ้อ หยางหยางหน่ะ”
“จริงดิเฮีย เย่! ดีเลย
มีหยางเกอไปด้วยจะได้สนุกๆ” ร่างเล็กยิ้มตาหยีให้พี่ชายก่อนจะเดินนำออกจากห้องไป
ใช่ งานนี้สนุกแน่…
ไม่นานสองพี่น้องก็เดินทางมาถึงสวนสนุก
พื้นที่ส่วนใหญ่ถูกตกแต่งด้วยสีชมพูและดอกไม้นานาชนิดเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศของวันแห่งความรัก
เมื่อพวกเขามาถึงจุดนัดพบก็เห็นเชียนซีกับจุนไคยืนรออยู่ก่อนแล้ว
หวังหยวนลากพี่ชายตัวโตไปหาทั้งสองคนทันที จุนไคมองร่างสูงที่เดินมาพร้อมกับหวังหยวนด้วยความตกใจ
ตากลมเหลือบมองหน้าน้องชาย ซึ่งตอนนี้เอาแต่ขมวดคิ้วและหันหน้าไปทางอื่น
ผู้ชายที่เขาเจอที่สนามแข่งรถ
ความจริงแล้วเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทเชียนซี!
“โย่ว! เชียนซี…ต้าเกอ มาถึงกันนานรึยัง?” ร่างเล็กเอ่ยทักทายพร้อมกับดึงเหว่ยถิงมายืนข้างๆ
“ต้าเกอฮะ ผมมีคนจะแนะนำให้รู้จัก พี่เหว่ยถิงพี่ชายของผมเอง เฮีย..นี่จุนไค ต้าเกอของเชียนซี เจ้าของทาร์ตช็อกโกแลตในตู้เย็นไง ”
“หึ ยินดีที่ได้รู้จักนะ…” เหว่ยถิงยื่นมือออกไปพร้อมมองคนข้างหน้าอย่างมีเลศนัย
จุนไคค่อยๆยื่นมือออกไปช้าๆ แต่เชียนซีคว้ามือของพี่ชายตัวเองไว้ก่อน ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะชักมือกลับ
“มากันครบแล้วก็รีบไปกันเถอะ อย่ามัวมาเสียเวลาเลย” เชียนซีจ้องหน้าพี่ชายเพื่อนสนิทอย่างเอาเรื่อง
“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนหล่ะ แขกคนสำคัญของฉันยังมาไม่ถึงเลย …นั่นไง พูดถึงก็มาพอดี” เหว่ยถิงพยักหน้าไปในทิศทางที่มีชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่งกำลังเดินตรงมายังที่ๆพวกเขายืนอยู่
“เฮ้ออ ขอโทษที่มาสายนะครับ พอดีรถมันติดนิดหน่อยหน่ะครับ”
“นี่หยางหยาง เพื่อนของฉันเอง นั่น…เชียนซีเพื่อนของหวังหยวน ส่วนคนข้างๆคือ จุนไค พี่ชายของเชียนซี” เหว่ยถิงแนะนำตัวแต่ละฝ่ายคร่าวๆ “มาครบกันแล้วก็ไปกันเถอะ”
เหว่ยถิงเดินนำออกไป
ตามด้วยเด็กๆทั้งสามคนและปิดท้ายขบวนด้วยหยางหยางที่เอาแต่คิดถึงเจ้าของใบหน้าเคร่งขรึมที่เขาเพิ่งได้เจอ
…นี่หรอเด็กน้อยเชียนซี น่าสนใจจริงๆด้วย…
เนื่องจากเป็นวันวาเลนไทน์ทำให้สวนสนุกแห่งนี้คึกคักเป็นพิเศษ
หวังหยวนเดินจูงมือพี่ชายดูโน้นดูนี่อย่างตื่นเต้น การได้มาเที่ยววันวาเลนไทน์กับทุกคนมีความสุขกว่าการไปออกเดตกับใครสักคนเสียอีก
แต่นั่นไม่ใช่สำหรับเชียนซี เพราะตลอดทั้งวันเขาต้องคอยระวังไม่ให้เหว่ยถิงเข้าใกล้จุนไค
และที่น่าโมโหกว่านั้นคือ หยางหยางพยายามทำตัวติดกับเขาอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าเชียนซีจะมีท่าทีรำคาญแค่ไหน
ร่างโปร่งก็จะยังคงตามติดเขาเหมือนเดิม ถ้าหยางหยางคิดจะกวนประสาทเขาหล่ะก็ …เออ!! คุณทำสำเร็จแล้วครับ!...
หลังจากเล่นรถไฟเหาะในช่วงบ่ายเสร็จ ทั้งห้าคนก็ตัดสินใจเข้าไปนั่งพักในร้านกาแฟ
หวังหยวนคุยจ้อไม่หยุด ซึ่งสามารถเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี ในระหว่างที่หวังหยวนกำลังเล่าความรู้สึกตอนเข้าไปในบ้านผีสิงอยู่
เหว่ยถิงก็ลุกขึ้นยืน
“เฮียจะไปไหนอ่ะ?” หวังหยวนเอ่ยถามพี่ชาย
“ไปห้องน้ำ
เดี๋ยวมานะ”
.
.
.
“อ้าว
เชียนซีจะไปไหนหน่ะ?”
“ฉันจะไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน”
เชียนซีมุ่งตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังของร้าน
เมื่อเปิดประตูหลังร้านออกไป ก็พบว่าเฉินเหว่ยถิงกำลังยืนกอดอกรอเขาอยู่
ทั้งสองคนยืนจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“ถึงกับตามฉันออกมาที่นี่…ต้องการอะไรหรอเชียนซี”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ผมต่างหากต้องเป็นฝ่ายถามคุณว่าต้องการอะไรจากผมกันแน่?”
Tbc... ทวงตอนต่อไป
>> @ConiCat_
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น